Op vrijdagmiddag 30 mei 2025 landt er een jonge ekster in de tuin. De moeder is in de buurt en maakt veel kabaal. Ook zit de moeder op de schutting hard te tikken op het hout. De vogel doet van alles om de aandacht weg te trekken van het jong.
De jonge ekster krijgt water en de kat huisarrest. Andere katten konden vanwege de kattenafscherming niet in de tuin komen. Gedurende de avond hipt de ekster over het erf. Er zit volop leven in de vogel en hij lijkt een mooie toekomst tegemoet te gaan. Hij moet alleen nog leren vliegen.
De volgende zaterdagochtend is de ekster nog steeds aanwezig. Voor de zekerheid is er door mij wat vogelvoer bij de waterbak gezet. Dat was nog over van een eerder project. De ekster is minder actief en een vleugel lijkt een beetje in de war te zitten. Wel verzorgt het dier zich en het zit verder wat in de grond te wroeten. De moeder lijkt minder aanwezig, maar is er wel. ’s Avonds rond 18.00 uur is de ekster ineens in geen velden of wegen te zien. Het lijkt erop dat het toch is gelukt om op te stijgen.
Toch tref ik later op de avond de jonge ekster helaas weer aan. Hij lijkt zich voor te bereiden voor de nacht. Er loopt een vlieg over zijn verenpakket dat in de kreukels zit. Dat vind ik wel raar. We gaan een tweede nacht in met de ekster.
Dan op de derde dag ’s ochtends vind ik midden op het erf de jonge ekster met de pootjes omhoog. Hij ligt in een plas bloed en er is een wond aan de rug en buik. Het enige dat ik me kan voorstellen is dat er een marterachtig dier bezig is geweest. Zo trof ik ooit een dode hermelijn aan en weet ik dat bij de achterbuurvrouw ook twee marterachtige dieren rondlopen, waarvan de soortennaam mij is ontschoten. Leven en dood ligt dichtbij elkaar.
Geplaatst op 01/06/2025